زنگــ انشا

آرام،آرام،آرامش

آرامش ابدي!دلم پرواز مي خواهد،اما هنوز آرام نيست!دلم مي خواهد رها شود اما هنوز زندانيست!دلم در بند عذاب است!

 تو را مي طلبد!تويي كه هميشه همراهي!ولي من هميشه تنها!

خداي خوبم!اي خداي پاكم،خداي زلالم،خداي مهربانم،هر گاه از يمن انس با تو آرامشي در دلم ريشه كرد،به حقيقت دريافتم كه چقدر دوستت دارم،هر گاه به درگاه تو راز و نياز مي كنم ،گر چه تو را نمي بينم اما با آرامشي كه در قلبم قرار مي دهي ،براي مهرباني و توانايي و عظمت بي كران تو و كوچكي خودم مي گريم!

خدايا!قدرتم ده،خود را باور كنم،تو را بيابم!قدرتم ده!تنهايم مگذار!فرصتي ده،كه من بي تو مرگ را مي طلبم.خدايا در اين سكوت،مي خواهم آرامشم دهي،آرام،آرام،آرامش....!

(نوشته اي از فرزانه اميريان،آموزشگاه تربيت)

لحظه اي سكوت...

سكوت مي كنم،صداي پاي قلبم آرامشم را به هم مي زند.آبي دريا،مانع بستن چشمانم مي شود.من مي خواهم آرام باشم،به آرامي نفس هاي باد كه در گوش گل لالايي مي خواند،به نرمي آفتاب كه كوير بدون آن معنايي ندارد.مي خواهم براي لحظه اي هم كه شده قلبم محبت ملائك را احساس كند،مي خواهم ببينم آن كس را كه به انتظارش جاده هاي تنهايي را متر مي كنم،مي خواهم ببوسم دستاني را كه روز،ماه را خاموش مي كند و شب،ستارگان را در آسمان مي چيند.

واي!اين ها همه نشانه است.فرياد دلم گوش جهان را پاره مي كند.نه،من نمي توانم سكوت كنم.اين سكوت قلبم را مي لرزاند،چشمانم را مي بندد،دنيايم ر ا خاموش مي كند.

صوت صداي سكوت تلخ است...

(نوشته اي از هانيه رحماني،پايه سوم راهنمايي،آموزشگاه تربيت)

لحظه اي سكوت،لحظه اي نگفتن،لحظه اي تلنگر،

چشم هايت راببند و لحظه اي در وجودت،اعماق احساس خود را بياب.لحظه اي چشم از تمام دنيا ببند.لحظه اي سكوت كن و فكر كن بر بال پرنده اي سبكبالي،فكر كن از شقايق هاي عاشق هم عاشق تري و تصور كن كه دنيا در سكوت غرق مي شود !

لحظه اي خودت را به آن كسي برسان كه رنج و عذاب دنيا را با تمام وجود حس كرده، اما دنيا را به جاي شكنجه و محاكمه با سكوتش بخشده.لحظه اي با سكوتت خود را به آن كسي برسان كه چوب دنيا را خورده، اما دنيا را چوب نزده و با سكوت خود،فقط با لحظه اي سكوت دست سرنوشت را تغيير داده و با همان سكوت، خود را با دنيا و دنيا را با خود آشتي داده.

 بياييد همين جا لحظه اي سكوت كنيم و دنيايمان را از همين جا با لحظه اي سكوت،فقط با لحظه اي سكوت عوض كنيم

(نوشته اي از مينا زيرك،پايه سوم راهنمايي،آموزشگاه تربيت)