زنگــ انشا

تقدیم به پدرهایی که جسمشون پیش مانیست

اما دلشون تا ابد باماست

در روز پدر ، هدیه من به تو ای عزیز خفته در خاک

صدفی است پر از مروارید غلطان اشک

که عاشقانه غبار سنگ مزارت را می شویند

شرمنده ام از این تهی دستی

پـــدر ···

نیستی تا ببینی چشمانم

این روزها چقدر شبیه تـــو شده

و دستــانم از لحظه ی وداع، تا هنوز ···

نداشتنت را بلد نشده

و پاهایم به دنبالت درخانه ای جا مانده که دیگر حتــی مرا را بیاد ندارد

بعد تو دنیا را کوتاه بخش کرده ام

همانقدر کوتاه که سهم من از تـــو

و سهم تـــو از زندگی بود

هنوز یادت که در من خــالی میشود

دنیایم بوی خوش کودکــی میگیرد و همین

قانعم میکند که تنها عشق تـــو بود که تمامی نداشت

تـــو آفتابی بودی

با سفره ای از نور در دستــانت

ای اولین عشق یادت تا همیشه جاودان💞

روز پـــدر بر تمامی پدران مبارک و یاد پدران عزیزی که در کنارمون نیستند گرامی باد

خجستــه میـلاد فــرخنـده مـولـود کعبــه، قـرآن ناطـق ،

و گرامیداشت مقام والای پدر بر همه ی پدران سرزمینم مبارک باد

نوشته های دانش آموزان در ادامه مطلب

خجسته باد سبزترین حادثه باغ رسالت که همه گل ها
با حضور آن زیباترین نام، به احترام برمی خیزند
و صلوات می فرستند.

آغوش گرم آمنه، آسمانی ترین صلوات
را به دنیا آورده است
و گل خنده های چشمان
محمد صلی الله علیه و آله ، رودی از
شعف را در لحظه های بشر جاری کرده است

نفس هایت، معجزه مسیح است
و چشمانت، جسارت موسی.

ایوب، فصلی از صبوری تو است؛
آن هنگام که صفحات جاهلیت را ورق می زدی
و استخوان هایت را سرمای آن همه بی خبری، می سوزاند.

نوح بودی؛ وقتی که آخرین کشتی نبوت را بر اقیانوس
سخن چینی ها و بغض ها می راندی؛ بی آنکه بادهای
هرزه کینه و جهل، روح استوارت را بلرزاند.

تو آن آخرین فرستاده ای که تمام رسولان
خداوند، به ستایشت برخاسته اند.

تو آن خاتم عشقی که تا جهان باقی است،
آزادگان زمین، به پابوسی ات می شتابند.

خجسته باد میلاد زیبا مولودی که

با "اِقرَأ بِاسمِ رَبِکَِ" آغاز

وبا "اِنا اَعطَیناکَ الکُوثَر" بیمه

و با "اَلیَومَ اَکمَلتُ لَکُم دینُکُم" جاودانه شد

اشکی از فراق در چشم هایم تبخیر می شود

  در ظهر شعرهایم عطش شهید می پیچد و تجلی گاه روح زخم خورده ام می گردد

یا حسین(ع) تو از کربلا آغاز نشدی و عاشورا روز ولادت تو نبود. تو در کربلا خاتمه نیافتی و عاشورا روز پایان زندگیت نبود. تو نه مثل همه‌ای و کربلایت نه مثل همه‌ی زمین‌ها و عاشورایت نه مثل همه‌ی روزها که «لا یوم کیومک یا اباعبدالله».

خدا خواست تا تو صدای او باشی و حنجره‌ات حنجره‌ای که او در آن همیشه جاری است. خدا خواست تا خود را در یک جلوه به انسان نشان دهد و تو را نشان داد و کربلایت را و عاشورایت را.خدا خواست تا تو از آدم تا خاتم و از علی(ع) تا مهدی(عج) تا آخرالزمان و تا قیامت حضور داشته ‌باشی و مگر نه این‌که ذکر نامت فرشتگان را هنگام خلقت محزون کرد و اشک آدم را درآورد و نوح را اندوهگین نمود و کشتی نجاتش شد و دست بر سرِ همه‌ی انبیاء کشید تا واسطه‌‌ای برای تقرب به محبوب باشد.

مگر پیامبر پیش از تولد تو را نستود و هنگام ولادت جان به قربانت نکرد و سوگوار و مرثیه‌خوان تو نشد؟

چه زیباست حکایت تو و پیامبر آن‌گاه که می‌آمد و تو را در آغوش می‌گرفت و بوسه بارانت می کرد و می‌گریست، پیشانی‌ات را می‌بوسید و گریه می‌کرد، لب و دهانت را می‌بوسید و گریه می‌گرد، گودی گردنت را می‌بوسید و گریه می‌کرد و پیراهنت را می‌گشود و روی دلت را می‌بوسید و گریه می‌کرد و می‌فرمود: جای شمشیرها را می‌بوسم.

یا حسین(ع) تو در کربلا پایان نیافتی، کربلا آغاز انتشار تو بود.کبوتران، بال از خون تو رنگین کردند و هم قسم شدند تا پیام تو را به چهار سوی جهان برسانند. از این است که تو پس از قرن‌ها هنوز زنده‌ای و هر روز بر عاشقان و شیفتگانت افزوده‌تر می‌شود.

وهنوز و همیشه قلب‌های صاف و زلال در تسخیر نام زیبا و سحرآمیز تواند و چشم‌های پاک و مصفا اشک‌ریز مصیبت‌هایت.

یا حسین(ع)،تو در کربلا تمام نشدی، خدا نخواست که تمام شوی و خدا آن‌چه را بخواهد خواهد شد.تو و کربلایت زیباترین و چشم‌نوازترین تابلوی تاریخ هستید و چه زیبا خواهرت زینب، راوی این تابلوی خدایی شد و فرمود: «مارأیت الّا جمیلا» من در کربلا جز زیبایی ندیدم. درست مثل تو که درهنگامه‌ی پرپرشدن اصغر برروی دستانت خون گلویش رابه آسمان پرتاب کردی وسرودی: «هَوَّنَ عَلَیَّ مَا نَزَلَ بِی أَنَّهُ بِعَیْنِ اللَّهِ »چقدرآسان است آنچه برمن می گذرد وقتی پیش چشم خداست.

خدایا قطره ای ازاین نگاه زیبا و زیبانگررا به ماببخش تا دربرابرمشکلات ومصیبت ها برای کسب رضایت توصبور باشیم وشکرگزار...

حنجره ام را باد می برد تا کنار قتلگاه، صدایم لال می شود.
بوی اشک زینب علیهاالسلام از کدام سمت می وزد که
خاک ضجه می زند شبیه کودک یتیم؟

صدایم همنشین سرافرازترین گودال تاریخ می شود.
چشم هایم سیاه می شوند؛ سیاه تر از تمام ابرهای پرباران.

باران می شوم بی اختیار. نام محرم که می آید
بوی عشق را حس می کنم.

باران می شوم تا با تمام سنگ ها گریه کنم و ذکر بگویم.
با ماهی ها مرثیه می خوانم و اشک می ریزم.

چشم هایم را پیراهن باد می کنم تا تمام جهان را بگریم.
اما هیچ گاه دلتنگی ام تمام نمی شود. محرم است.

باران می شوم تا...حنجره ام را باد می برد تا کنار قتلگاه، صدایم لال می شود.
بوی اشک زینب علیهاالسلام از کدام سمت می وزد که
خاک ضجه می زند شبیه کودک یتیم؟

صدایم همنشین سرافرازترین گودال تاریخ می شود.
چشم هایم سیاه می شوند؛ سیاه تر از تمام ابرهای پرباران.

باران می شوم بی اختیار. نام محرم که می آید
بوی عشق را حس می کنم.

از صد نفر عزاداران حسيني هر صد نفر مي دونند روز عاشورا دهم ماه محرم هر سال قمريه

 احتمالاً  80 نفرشونم بدونن واقعه عاشورا در سال 61 هجري قمري اتفاق افتاده

 اما فكر مي كنيد چند نفرشون بدونن واقعه عاشورا در چه روزي از تاريخ شمسي رخ داده؟

 واقعه عاشورا در روز 21 مهر ماه سال 59 هجري شمسي اتفاق افتاده

شما چی می دونستین؟!!

جدیدترین مطالب در کانال تلگرامی:💦تــــرنم بــ`ــاران💦

https://t.me/bsran2

طفل بي حوصله ام ، خسته ز تعطيلي ها ...
مهر من! زود بيا وقت دبستان من است ...

دیشب؛

بوی دبستان

در خاطره ام پیچید

و من؛ناگاه در دالانی از خاطره ماندم.

دست هایت،بوی کاغذ کاهی می داد

و مدادهایت که پرچمی سه رنگ داشت.

همشاگردی؛

کیک و کلوچه را یادت هست؟بوی سیب لبنانی که هدیه ی دستان بابای مدرسه بود

یادت هست همشاگردی؟

حیاط کوچک مدرسه،انتهای دنیا بود.

مهربانی طعم آلوچه داشت

و دوستی هامان به رنگ بنفشه بود.

آه همشاگردی؛

حالا سالهاست مرده ایم،سالهاست خفته ایم.

و شاید سال هاست خواب آلوچه و بنفشه می بینیم.

افسوس،دیگر کاغذهایت کاهی نیست،مدادت پرچمی نیست

و عشق هامان نشانی آلوچه ها را از یاد برده اند،

با توام همشاگردی، یادت هست؟

گوش كن!

اين صداي گام هاي دوباره ي بهار است در اولين روز پاييز...صداي پاي مدرسه!

صداي رويشي ديگر در بهار دانش!

هياهوي اول مهر دوباره گيسوان بيد سر كوچه را پريشان مي كند

خيابان هاي باران خورده ي پاييز،تميز و شفاف،چشم به راه شور و شوق كودكانه اند.

زيباترين شعرها سروده مي شود و بهترين فصل كتاب زندگي رقم مي خورد.

به گوشه گوشه ي حياط مدرسه نگاه كن!آنجا كه معصومانه ترين برگ هاي دوستي ورق مي خورد،

آنجا كه گل هاي عطوفت مي رويد و ساعت ها به مهرباني نزديك تر مي شود.

آب خوري ها ،تشنه ي سيراب كردن ليوان هاي خالي شده اند

تخته سياه ها دلتنگ ديدن دوباره ي شلوغ ها و ساكت هاي كلاس اند

كلاس هاي خالي صداي پاي نو آموزان دانش را مي شنوند و پنجره ها يك ريز شور مي بينند

و شعف،نيمكت هاي كلاس بي قرار حضور كتاب ها و كيف هايند

قلم ها براي نوشتن بي تابند و مشق ها،انتظار دستان كوچك بچه ها را مي كشند

دوباره دفترهاي نمره حاضر مي شوند تا اضطراب معصومانه ي كودكان را ثبت كنند

ومعلم،استوار تر از هميشه

شاخه هاي ترد پلك هايش، تمام بار برفي خود را به زمين مي گذارد و قامت راست مي كند به احترام

چشم هايي كه تشنه ي علمند

او كه مهرباني را در كلامش مي ريزد و عشق و عاطفه را ارمغان لحظه هاي

گل ها ي گلستان دانش مي كند

«اول هر كار به نام ايزد دانا و توانا»...

و اين شيرين ترين دانه ي علم است كه معلم در ابتدايي ترين لحظه ي مهر

در گوش جان شاگردانش نجوا مي كند.

مهرتان مستدام ، آغاز بهار تعليم و تربيت مبارك باد.

بر فراز قله های جلال بود که با تو آشنا شدم آنجا که در مدار منظومه ی چشمانت گرفتار آمدم و از عشق و اضطرار به طواف حرمت شتافتم

آسمانی ترین قصایدم را برایت خواندم و تمام دلدادگی هایم را برایت سرودم تا شکوه غرور انگیز و نجیبانه ات را به تماشا بنشینم که این نه آغاز و نه انجام زندگی بود که عشقی ابدی بود برای تو که فرشته ای از جنس عطوفت ومهربانی هستی...

باید بر ساحل آرامشت بیاسایم که امواج بلند و طوفانی ام در حجم هیچ اقیانوسی نمی گنجد

آه که پیچک عشق تو چقدر سخت عواطف بی شائبه ام را می فشارد ،آنجا که گریزی ازین سودای عظیم ،ازین کمند ابروی محرابی ات را ندارم

لالایی گوش نوازت گوش جانم را می نوازد آنگاه که  در سماع معبد سرخ تو خوانده می شود و رنگین کمان غزل های عشقت آنگاه که از کوی جانت به گوش میرسد چه زیبا و دلنشین است...

آن زمان که هیبت جلال تو تا آفاق دل دردمندم سو سو می زند سوگند به عصمت شکوفه ها که هرگز قصد سرکشی در سرزمین امن تو را نداشته ام که بی اذن تو در این دنیای کوچکم هیچ ستاره ای نمی درخشد

ارغوانی ترین دعاهایم را در لحظه های خاکستری به شقایق های سرخ سینه چاک سپردم تا در گذر تندباد روزگار برایت بیاورد

اینک که در معرض هجوم واژه های دردناکی هستم که گاه تا عمق استخوانم را می سوزاند و اشک را برگونه هایم جاری می سازد محتاج بارقه ای دیگر از طور سینای توام و این همه شطحی است در عشق تو و در فراق پدر که بار دیگر به خویش می خواندم

 

این کلیپ هدیه من به مادران سرزمینم

 یلدا می آید شبى که در آن انار محبت دانه مى شود و سرخى عشق و عاطفه، نثار کاسه هاى لبریز از شوق ما؛ شبى که طراوت هندوانه هاى تازه تابستان به سرماى دستان زمستان هدیه مى شود و داغى نگاه هاى زیباى بزرگ ترها در چشمان کودکان اوج مى گیرد و بالا مى رود. در ازدحام بشقاب هاى کوچک بلور، شیرینى صمیمیت ها و یکدلى ها، تقسیم مى شود و کام هاى همه را شیرین مى کند.
یلداى طولانى سال، بهترین مجال براى نیم نگاهى کوتاه به لحظه هاست؛ لحظه هایى که در سرعت عبور، خلاصه مى شوند و مى گذرند و این گذشتن، بهترین پیام براى زیبا زیستن ماست؛ زیرا شیرینى در کنار هم بودن لبخندهاى امروز، هزار بار بهتر از اشک حسرت ریختن بر مزار جدایى هاى فرداست.

یلدا بهانه اى است، بهانه اى، تا ما از فرمان کانال هاى پر پیچ و خم سیم هاى ارتباطات بگذریم و لحظه هاى قشنگ با هم بودن را به هیجان سریال هاى زندگى شیشه اى، بدل نکنیم.

یلدا، بهانه اى است تا پندها و تجربه هاى ارزشمند پدربزرگ ها و مادربزرگ هایى را که در پس وقت نداشتن ها و بى حوصلگى هاى کوچک ترها مدفون مانده اند، زنده کنیم.

یلدا، مجالى است براى تکرار هر آنچه روزگارى، سرمشق خوبى هایما%2��]�22�EF���E86 بوده اند و امروز بر روى طاقچه عادت هایمان غبار مى گیرند و فراموش مى شوند.
مجالى است براى دیدن عزیزانى که تصویر و صدایشان در پس مشغله هاى زندگى رنگ باخته اند.

مجالى است براى نشستن لبخند بر لبان کودکان، در آغوش پر مهر بزرگ ترها.

یلدا فرصتی است برای دیدارها، وقتی کشاکش روزگار تو را از دیدار آنان که به چشمان تو نیازمندند، بازمی دارد. آتش گرم و کرسی خانه مادربزرگ ما را به گرد خویش آورده و گرمایش را با ما تقسیم می کند تا در زمستان سر در راه، به یاد چون امشبی همیشه گرم گرم بمانیم، در میان تقویم ورق خورده پدر بزرگ، سیاووش را می بینیم که از آزمون آتش سربلند بیرون می آید و پدربزرگ چه باشکوه داستان او را می گوید.و چه شکوهی دارد تفالی به دیوان حافظ و خواندنی غزلی زیبا در بلندترین  شب سال...

یلدایتان رویایی،روزهایتان پر فروغ،شبهایتان ستاره باران!

 این کلیپ بمناسبت شب یلدا تقدیمتان

تمام ستاره های آسمان، به شب نشینی چشمان خورشید آمدند.
دست های وحی، بالا می رفت و دست های خورشید را بالاتر می برد.
هزاران باور، می دیدند و تبریک می گفتند.

«اشهد انک امیر المؤمنین الحق الذی نطق بولایتک
التنزیل و اخذ لک العهد علی الأمه».

غدیر فریاد می کشید و دهان های تعجب، خشک شده بود.
غدیر فریاد می کشید و صدای پای بهار، تا آسمان هفتم پیچیده بود.
غدیر فریاد می کشید و رسول،طنین صدایش را در برکه به نجوا نشانده بود.

«من کنت مولاه فهذا علی مولاه اللهم وال من والاه
و عاد من عاداه و انصر من نصره و اخذل من خذله».

جدیدترین مطالب در کانال تلگرامی باران

bsran2@

خدایا! تو قصدنداشتی اسماعیل قربانی شود؛
بلکه او را بهانه کردی تا ابراهیم را به خود نزدیک تر کنی.
تو می خواستی ابراهیم، همه تعلقات خویش را قربانی کند تا خلیل اللّه شود.
و ابراهیم علیه السلام ، خود را از هر چه غیر تو، جدا کرد تا به تو بپیوندد.
ای خدای ابراهیم!
من هم قربانی آورده ام؛ می خواهم تمام بدی هایم را قربانی کنم.
هوی و هوس، توان عروج را از من ربوده است
می خواهم هوی و هوس را ذبح کنم و با بال های ایمانم به سوی تو پرواز کنم.
می خواهم از مرداب گمراهی به درآیم تا در دریای بی کران
محبتت، غرق شوم... تو را به خودت سوگند مرا دریاب و بپذیر!

قدم برمی دارد...آسمان می لرزد...

خورشید چشم هایش را می بندد و زمین در لرزشی پنهان آرام تر به دور خویش می گردد

قدم برمی دارد،پرنده ها از امتداد گام هایش پرواز می کنندو عشق مثل قاصدکی بی خبر

روی شانه اش می نشیندقدم برمی دارد و در تمام ثانیه های پیش رو باران می بارد ...

سخت است دل کندن ...سخت است ندیدن....سخت است نبودن...

اما خدا خواسته است و او از شوق رضایت پروردگار تنها پسرش را به قربانگاه می برد

قدم برمی دارد ،ستاره ها به زمین می آیند و ماه پیشانی بلندش را سجده می کند...

قدم برمی دارد چشم هایش را به روبه رو می دوزد به زلال توکل...به افق اخلاص

ابراهیم(ع)می رود تا در مسلخ عشق پسرش اسماعیل را به اذن خدا قربانی کند

می رود تا رها شود از تعلقات زمین،تابرسد به آسمان،برسد به ملکوت خدا

می رود تا بندهای نیاز را بگسلد تا به بی نیازی پروردگارش متصل شود

تا عشق برای همیشه سبز باشد و بندگی تا ابد شکوفه بار....

پانوشت:

آن روز سعی من ،از صفا تا مروه نبود از چشمان خیس مادرم بود تا دل دردمند پدر

حجرالاسود بوسه گاه من نبود دستان تبدار پدرم بود

رمی جمر می کردم آرزوهایم را در گردش هفت سنگ روزگار

قربان ! قربانی نمی خواست آن هم بهترینم را .... 

اشکهایم را، تبرک کردم به جای آن آب زمزم گوارابا گلبوسه ای بر چهره ی نورانی اش

در وداعی همیشگی

پدرم را در روز عید قربان به خاک سپردند خاکی که هفت سال است او را تنگ در آغوش گرفته ...

و این عید تجدید خاطره ای است از آن  وداع همیشگی

 

این روز هااحساس می کنم آسمانی درقلبم ترسیم شده آسمانی به وسعت عشق

احساس می کنم چشمهایم پرازکبوتراست ودستانم برای نوازش تمام آهوان زیباجادارند.

احساس می کنم موج ها،حسرت یک لحظه در آغوش کشیدن صحن هایی را دارند

که ردپایی از عشق دارند  ...صحن هایی که بوی شوق می دهند و عرفان

این روزها احساس می کنم رازی بین من و خدایم وجود دارد،

رازی که شب ها را می شکافد تا در سکوت بی نهایتش صدای خدا را از درونم بشنوم

و فرصتی کوتاه برای خانه تکانی دلم داشته باشم

احساس می کنم خداوند مرا با تمام شکستگی هایم دوباره جمع می کند

و مثل کوزه ای شکسته،تکه تکه چسب می زند!

 احساس می کنم خدای من مستقیم در چشم های خسته ام نگاه می کند

و شانه های بید شده ام را محکم نگه می دارد.

گاهی خدا بارانی می شود و آنقدر می بارد تا دوباره پاک شوم برای روزی بعد...

شب ها هدیه ایست که از همان جا گرفته ام از همان بارگاه ملکوتی...

همان جا که آغاز راز و قصه ی من شد با خدا!

آنجا که کبوتران با آشیان خود به من آموختند چرا آنجا هستند!

آشیانی که اگر بدانی چقدر آشناست دیگر نه احساس دوری می کنی

و نه احساس غریبگی در غربت...

من از دلدادگی کبوتران فهمیدم چیزی هست که  نمی دانم!

و امروز احساس می کنم رازی که ازحرم یاربرای همیشه ام مانده،همین است...

رازی که می گوید جایی هست برای بازگشت...

جایی که دستان تو رنگ  آسمان می گیرد،آسمانی که خورشیدش قلب زمین است.

خورشیدی در سرزمین تــ ـوس که هر روز می تابد،می تابد و خدا با او هدایت می کند.

جایی که می توانی پرواز کنی و احساس کنی هستی...

هستی و کسی هست که دوستت دارد،جایی که براستی که باید گفت:

حتی اگر به آخر خط هم رسیده ای

اینجا برای عشق شروعی مجدد است

طلوع زیبای شمس الشموس

امام رضا(ع)

از مشرق کرامت و رأفت مبارک  

 

کلیپ امام رضا تقدیمتان

bsran2@

«أللّهُمَّ أهْلَ الکِبریآء وَالعَظَمَة وأهلَ الجُودِ وَالجَبَروتِ وَأهلَ العَفْوِ وَالرَّحْمَة...»

تقدیم به تمام عاشقانی که به شوق لبخند رضایت معشوق

یک ماه عاشقانه شکیبایی کردند

و با اختیار و اشتیاق سر تسلیم به حکم معبود خویش فرود آوردند

بهار بندگی را به باده نوشی آمده ام و به شکرانه ات جان خواهم افشاند.

ای عشق، ای بهار، ای نور، لبیک!

لبیک، ای صدای اللّه اکبر گلدسته ها!

لبیک، ای شور نهفته در قلب این همه عاشق!

لبیک ای خدای رمضان، ای خدای فطر!

رمضان آمده بود تا از عشق های جاری در کوچه پس کوچه ها بگوید

که دلتنگی یتیمان  را می شوید و غفلت روزمرگی مردمان را.

رمضان آمده بود تا میزبان را به مهمانی خدا ببرد؛

آمده بود تا جاری کند نمازمان را در کوچه های نیاز.

اینک بوی وداع می آید.

سلام مسافر، خوش آمدی!
کوله بارت را بر زمین بگذار! پر است از ستاره های اجابتی که نیمه شب ها از آسمان زلال نیایش می چیدی.صفای قدمت؛ بوی باغستان های فرادست را می دهد.
لب باز کن تا هوا را معطر کنی از شمیم میخک ها. چیزی بگو تا عشق از شمیم نفست جان بگیرد.
از راه آمده ای. یک ماه تمام، همسایه دیوار به دیوار خدا بودی.
یک ماه تمام، سر بر شانه های ملکوت، گریستی بندگی ات را. یک ماه تمام، مهمان خدا بودی و خدا میزبان تو.
وقتی به سفر می رفتی، کوچک بودی. خاکی بودی. قطره ای بودی در جست وجوی دریا؛ جاری شدی تا قطره نمانی، تا بزرگ شوی، تا آسمان باشی. یک ماه تمام تن سپردی به نور؛ به زلال جاری بخشش، به خنکای فواره های «استغفار».
یک ماه تمام، به دنبال خودت گشتی تا او را بیابی. تا لایق شوی؛ لایق تحیت خدا؛ «سَلامٌ قَوْلاّ مِنْ رَبِّ الرَّحیِمِ».
امروز، روز توست. زیر سایبان رحمت خدا بایست. خنکای مهربانی و رحمت را نفس بکش! نام تو را بر پیشانی آسمان حک کرده اند.
فرشتگان، رستگاری ات را شادباش می گویند؛ رحمت از این لبریزتر؟!
امروز عید توست و عید هم سفرانت؛ عید مسافران بهشت که از جاده رمضان، به سرمنزل «عید فطر» رسیده اند.

عیـــ ـــد سعید فطـــــ ــــر ، عیــــــــ ــد آسودگی از آتـــش غفلت

و رهـــ ـــــا شــدن از زنجیر نفس ،

بر میهمانان حضرت حــــــق مبــــــــــ ــــــارک بـــــــ ـــــاد.

برخيز!

بيدار شو!

گوش كن!

صداي بال فرشتگان را مي شنوي؟

نگاه كن!باران نور را ميبيني؟

دلت را به او بسپار و وجودت را غرق تمنا كن!

امشب آسمان به زمين نزديك مي شود و كريمانه،دل هاي كويري را ستاره باران مي كند.

امشب،شب قدر است؛شبي برتر از هزار ماه است،شبي كه برتر از تمام عمر توست

شب تولدي دوباره،شبي كه درهاي آسمان باز مي شود،شب قدر است.

قدرش را بدان؛شايد فردايي نباشد...

پرواز را به خاطر بسپار!دستانت را به فرشتگان بسپار!

تنها با «او» راز و نياز كن و بخواه،هر آنچه خير توست

كريما:در لحظه هاي زيباي دعا،سجاده ام را به سويت مي گشايم و قلبم را مملو از عشقت

مي كنم ،تو را به نام هاي اعظمت قسم مي دهم كه لطف و كرمت را از من دريغ ننمايي.

لااله‏الاانت ‏سبحانک‏ انی‏ کنت ‏من‏ الضالمین

::::التماس دعا::::  

تشنه ی یک جرعــــــه عشــــــ ــــق

بغض را مي شناسم و نمي شناسم.

عدالت را با حضور تو باور مي كنم و نمي كنم.

جوشش اشك را در ظلمي كه بر بي پناهان رفت در چشم تو باور مي كنم و نمي كنم.

باور از اين رو كه مردي و مردانگي با تو تفسير يافت و ناباوري از آن رو كه چنان بي بديل بودي

و بي بديل ماندي كه عدالت در نبود تو به سوگ نشست و هنوز نيز!

اي همه نيكي!اي همه برازندگي!اي آن كه گستره ي حضورت را جهان تاب نياورد و جهانيان...

اي آنكه خاطرت را ستمي بر موري آزرده مي كرد و صلابتت كوه را به كرنش وا مي داشت.سلام!

من زخمي رنج هاي بي شمار،با اشك سلامت مي گويم و مي دانم كه همواره تنها تو را صدا توانم زد.

يا علي!خداي تو در آن محراب عشق،كدامين عروج و اوج را در مقابل چشمان خسته و منتظر تو گشود

كه زخم شمشير آب داده به زهر كينه،تو را به رهايي راهبر شد؟

يا علي!اي كه يادت شفا و سرچشمه ي رجاست.

چه بگويم كه حضورت در پهنه ي هستي حجتي بر مسلماني است!

چه بگويم كه اگر فرياد دردمندان تو،براي هميشه تاريخ،اين گنبد دنيا را به حلاوت خويش ميهمان

نمي كرد،چه آسوده مي شد پا بر سر هر چه مردي و مردمي است نهاد

و دل را به ملعبه ي بي شمار بست،آن گونه كه بستند و هنوز هم...

يا علي!ما به نان و آبي خرسنديم اگر بدانيم تو آن را به تساوي تقسيم مي كني.

ما كرامت را دوست مي داريم نه وجاهت و شهرت را.ما كريمانه زيستن را از تو آموختيم و قناعت را...

يا مرتضي!

اي تن داده به رضاي خدا!اي آن كه هستي به نامت مي بالد ما را درياب كه فريادمان در گلو

شكسته است و پايمان از رفتار باز مانده است.ما را درياب كه سخت درمانده ايم!

يا علي!

برخيز و ندا در ده...ما اينك مي دانيم رحمت تو چه طعمي و حلاوتي دارد

و دست نازنين تو،چگونه اشك تب آلود ما را از گونه هايمان خواهد سترد.

يا علي!ما تاوان تنها گذاشتن تو را با قرن ها تنهايي و حقارت و بي كسي پرداختيم...

بيا كه تشنه ايم،تشنه ي يك جرعه از جامي كه تو در كام زخم آلودمان خواهي ريخت

يا علي!

ما و فرزندان ما تشنه اند...جرعه اي عشق.

 

ای اهل زمین! ماه خدا فرا  می رسد.
همه برمی خیزند و پیراهن ها را از سکوت یک ساله می تکانند.
سجاده ها را از سر می گیرند...
قرآن ها، از نو متولد می شوند.
سفره ها رنگ دیگر می گیرند؛
رنگ بزم خداوندی؛ رنگ تبرک بی دریغ، رنگ مائده های آسمانی.
دل های وضو گرفته، نفس زنان، به درگاه رحمت می آیند:
خداوندا! تمام معبرها را در انتظار رسیدن رمضانِ تو،
آب و جارو کرده ایم.
شاهد باش که با آغوش شوق، در به رویش می گشاییم؛
پس سفره های دست هایمان را خالی نگذار.

با حلول رمضان، شیرینی سحرهای مناجات، رنگ می گیرد
و محبت و قرب، در دل های خشکیده بشر جوانه می زند.

باید برای دقیقه های سبز این ماه، نوروزی ترین تبریک ها را فرستاد.
در سرزمین خرم رمضان، هر چه هست، طراوت
و نشاط است؛ اگر حکمت ها را دریابیم.

اگر بهره های معنوی امساک را بدانیم، چشم های ما تا
رمضان دیگر، زیبا می بینند و دهان های ما، کلمات
خشک دنیا را به کار نمی برند.

آسمان، چقدر بر این یاس های نیایش غبطه می خورد.
رمضان، فرصتی است تا دل با گل صمیمی تر باشد.

شهر كه چراغاني مي شود،طاق نصرتها كه سقف آسمان را برايم كوتاه تر مي كند،سيني شربت كه ناگهان جلوي پايم سبز مي شود،تازه يادم مي افتد كه تو نيستي...يادم مي افتد كه پشت تبسم چشم هايم،باران غريبي آماده ي فرو ريختن كمين كرده واين  نگاه پر از نگراني آسماني،سال هاست به اين جاده اي كه گويا نهايتي نداردخيره مانده است.دوباره دلم پر از گلايه هاي بغض آلود مي شود،وقتي مي دانم تو مي آيي و ميان این كوچه ها كه به نام تو آذين بندي شده اند،قدم مي زني وباز چشم هاي كم نور از گناه مرا فخر ديدن تو نصيب نمي گردد،آن باران غريب بيشتر غريبي مي كند...

ديشب دوباره دل را هواي اين شكوه هاي قديمي به سر زده بود كه ياد بي«ندبه»گي هاي جمعه هاي دنيا زده ام افتادم و ياد بي «عهد»ي اين صبح هاي زميني خواب آلود.

حرف يك روز و دو روز نيست،حرف عمري است كه بي تو گذشت و تو هنوز نيامده اي!و تمام اين عمرچه بي صفا و چه بي خورشيد گذشته است،در سايه و سردي غفلت...

چه جمعه ها كه بي انتظار آمدنت گذشت و دلمان آنقدر شلوغ دنيا بود كه اصلا هواي تو نكرد و عصر كه شد گلايه كرديم از دلگيري غروب هاي جمعه و به خود نياورديم كه تونيامده اي كه دلگير است و گرنه با تو كه دلگيري معنايي ندارد.چه بد دردي است،اين خودفراموشي هاي مسري معاصر كه در مسير روزمرگي ها،به عادتهايمان سخت دل سپرده ايم!!

اين سياه مشق هاي دلتنگي پيش مي رود و با عطر نام تو سبز مي شود و من،دراين طراوت هميشه بهاري ياد تو،نمي خواهم پي اين گلايه ها را بگيرم.اصلا چه جاي گلايه؟!همه چيز به اين دل زميني من برمي گردد كه سرگرم ايستگاه هاي رنگارنگ جغرافياي پر ازسرگرمي زمين،در راه مانده و رسيدن را از خاطر برده است.

همه چيز به همين حضور زميني من بر مي گردد كه هر نيمه ي شعبان كوچه ها را آذين بندي جشن حضور تو می كنم و هيچ گرد و غباري از دل دنيايي خويش نمي زدايم.براي همين است كه تو منتظرتر ازمني!منتظر رسيدن دل توبه كرده ي من.و در اين انتظار،براي هر پي دنيا دويدنم غمگين مي شوي  و به هر خدايي شدنم متبسم.و خوب مي دانم براي بازگشتم دعا مي كني.و دل بستن به استجابت،همين دعاي توست.

مولاي ندبه هاي باران خورده ي من!

تويي كه اين دل گناه آلود را از ورطه ي نااميدي مي رهاني...كه قنوت هاي من گر چه از آمدنت سرشارند،اما بار سنگين گناه نمي گذارد به آسمان برسند،كمكم كن ...

مي خواهم كوله بارم را،گرچه پر از توبه هاي ترك خورده است،بردارم .وسوسه هاي شيطان را بي اعتناي پاسخي،رها كنم.دست رد بر سينه ي هوس بكوبم و راه بيفتم...مي خواهم دلم را براي حضور تو خلوت كنم و راه بيفتم در امتداد جاده اي كه مي دانم در انتهايش تو به انتظار من نشسته اي...

كسي چه مي داند،شايد اين نيمه ي شعبان جشن تولد دوباره ی من باشد...!!!

مقدمت بر قلوب همه منتظران مبارک باد 

کلیپ انتظار تقدیمتان

دانلود امتحان املای نوبت دوم خرداد 95

پایه هفتم،پایه  هشتم،پایه نهم

دانلود امتحان انشای نوبت دوم خرداد 95

پایه هفتم،پایه هشتم،هماهنگ پایه نهم صبح،پایه نهم عصر

از بلندترین قلّه ­های شعبان می ­وزی و در دشت محرم، به خیمه ی لحظه هایمان وارد می شوی تا دانه دانه با اشک شوق، در جهانی به وسعت کربلا، شقایق سرخ تو را برویانیم.

ای هوای عشق ، ای حسین!
هزار بوسه باد بر قنداقه ­ای که حنجره­ ات را پروراند تا هنگام پرواز،زیباترین غزل را بسرایی.
میلاد تو، آغاز پرنده شدن دل­های هوایی ماست در آسمان تو، یا حسین...

یا اباالفضل العباس!آبها کوزه به کوزه در انتظارت بودند ،چشمه ها چشم انتظارآمدنت...رودخانه ها در جستجوی دستانت و تشنگی مشک در مشک تو را می خواند

تو آمدی و چشم باز نکرده ،دنیا حیران مردانگی ات شد،علی(ع)اشک ریزان بوسه بر سخاوت دستانت زد و ام البنین تمام عشق را پیشکش حسین فاطمه کرد

علمدار حسین!خجسته باد آمدنت که علم عاشورا جز بر شانه های ستبر تو نمی توانست آرام بگیرد

می آیی از آبی ترین کرانه های نور تا سخاوت دریایی تو عرصه ای باشد برای طلوع نگاهت در تیرگی زمین!

یا سید الساجدین!ای باغبان نور!با خنده های غنچه به میهمانی آمدی تا زمین از نفس گرمت،از عبادت های زیبایت در دل شب ،از عطر سجاده ات به خود ببالد ،میلادت خجسته باد

میلاد با سعادت سلطان عشق حضرت سید الشهدا (ع)،

امیر عشق حضرت عباس بن علی(ع)

و پور عشق حضرت سیدالساجدین

بر تمام محبان اهل بیت مبارکباد...

مبعث فرخنده آخرين فرستاده خدا ، حبيب قلوب العالمين
طيب نفوس المومنين ، اشرف الانبياء و المرسلين ،
فخر عالم امکان ، محمد مصطفي صلوات الله عليه
واله بر مسلمانان سراسر گيتي مبارک باد

من یک معلم هستم، همان آشنای دلهای شما...

مدرسه برایم بهشت روی زمین است و کلاس اعلی ترین درجه ی خلوص و صلابت و جلال...

وقتی شاگردان همه به قد ایستاده،قداست صلوات را عطر آغاز آموختن می کنند،انگار سوار بر بال فرشتگان،در بی نهایت خوبی پرواز می کنم.

در قاب نگاه معصوم گل های کلاسم که تابلو می شوم انگار وجودم از دنیا بی بهره می ماند ،از خویش تهی می شوم و برای خوب ترین خوب ها آستین تعلیم برمی کشم.

عطر کلاس درس که فضای بوستان کلاس را آبستن می کند باید چون غواصی هنرمند در بحر اندیشه های چندین اقیانوس تفحص آغازم و قله های اندیشه ی فرزندانم را فتح نمایم و بر قله ی فکر شان بیرق تعلیم نصب کنم.

چه شیرین است هم آغوش آمال و آرزوهای دانش آموزان شدن و همگام با آنها برای ساختن فرداهای بهتر سوختن.

خدایا!چه سعادتی ازین برتر که من معلم هستم و معلمی افتخار من است!

عشق من سوختن است و هنرم ساختن و من هنر عشق را صدفم...

حقوقم را نه در صندوق های بانک که در گلخند رضایت دانش آموزانم در جستجویم و پاسخ رنج هایم را نه در برگ برگ تشویق و تقدیر که در کشش نگاه مهر شاگردانم می جویم.

صبررا تجربه ی راه دارم و ایمان را توشه،بذر باور را در دل کاشته ام و یقین را در سینه حبس و افتخار می کنم که معلم هستم...

این کلیپ هدیه زنگ انشا به تمام همکاران عزیزم

لطفا انشای دانش آموزان را در ادامه مطلب مطالعه بفرمایید

 

تقدیم به پدرهایی که جسمشون پیش مانیست

اما دلشون تا ابد باماست

در روز پدر ، هدیه من به تو ای عزیز خفته در خاک

صدفی است پر از مروارید غلطان اشک

که عاشقانه غبار سنگ مزارت را می شویند

شرمنده ام از این تهی دستی

 

کاش بودی پدر جان...

دست های زحمتکشت به من امید می بخشید و در نگاهت،شفافیت را می دیدم

کاش بودی...که شب هنگام، وقت آمدنت چشمانم را زیر پایت می گذاشتم

و گُلی از مهربانی ها را تقدیمت می کردم

سنگ صبورمن، پدرم!

می خواهم فریاد بزنم تا کوهها بشنوند هان مغرور نباشید استوارتر از شما نیز کسی بود

تا دریا بشنود که مگویید زیبایم، زیبایم...زیباتر صورت چروکین پدرم بود

می خواهم درختان بشنوند،مگر شما تنها سبزید

گام های پدرم سبزه های بسیار به دنبال داشت

کاش صدایم بلندتر از زمان بود...!کاش آوایم را آسمان می شنید...! تا احساس بزرگی نکند.

کاش ستاره ها می دیدند...ستاره ای به نام برق محبت،در چشمانت موج می زد

و ای کاش ...بودی پدر...

خجستــه میـلاد فــرخنـده مـولـود کعبــه، قـرآن ناطـق ،

 این کلیپ هدیه به روح پدرم و همه پدران آسمانی

نوشته های دانش آموزان در ادامه مطلب

سعدی هدیه ی گران بهای ایرانیان به مردمان جهان است؛ سخن «سهلِ ممتنع» اش ، تو را به یاد یک باغستان بزرگ و تودرتو با میوه های شیرین می اندازد؛که دیوار ساده و کوتاهی داردو تو ازهرطرف که اراده کنی، می توانی به اندرونی باغ بگرایی. اما چون پا به درون بوستان و گلستانـــــش بنهی،یا در کوچـه باغ های عشــق و غزلش بخرامی ، نمی دانی از کدام ســــمت به درآیـی.

زبـان فاخر؛اما قابل دسترس، جذبه ی بدیع و کهنه ناشدنی واژه ها وکشش اخــــــلاقی و عاشقانه ی کلامش چنـان سرمستت می کند که بی اختیار،فریاد جل الخالق سرمیـدهی!

درانبوه بهــت آور سبزه زارغزل هایش،بی آنکه از«شوریدگی ات»کنکاشی بکند،یک سر«شیرینی» نثارت می کند و شگفت زده می شوی که درست در«اول اردیبهشت ماه جلالی»، بهار را بی آن که ازتکراری ملال آور آزارت دهد،درقاب هجاهای فاخر،تقدیمت می کند؛ آن هم بهاری که هيچ خزانی به خود اجازه نمی دهد دست تطاول به دامن بکشد،و عشوه ها و جلوه هایش را به یغما ببرد ؛همیشه گلستان،همیشه بوستان وهمیشه بهار که :

به چه كار آيدت ز گل طبقی       از گلــــستان من ببر ورقــــي

 گل همين پنج روز و شش باشد       وين گلستان هميشه خوش باشد

و خدا می داند چه رمزی و رازی در اندرونی این درخستان آرمیده است که بی اختیار دامنت رامـی گیری تا از گـلستان بی زوالش دامنی پر گل ، هدیه کنی اصحـاب را!

ازهميـــن روست كه ايرانيان،سخن سعدي را به جهانيان هديه كرده اند. و کیست که نداند جهانیان ، در آیینه ی ترجمه های گوناگونی از سخن فاخر سعدی ،با این مرد سخن دان هم نشینند و کلامش را شهر به شهر هدیه می برند و تشنگی می نشانند.پس بي جهت نيست كه : 

همه شاهدان عالم به تو عاشقند سعدي

سعدی، تمام قوم و قبیله ها، نژادها و رنگ ها را با هم بر سفره ی سخاوت و اندیشه و اندرز و هنرش میهمان می کند و با یک زبان،با همه سخن می گوید، و چنان از عهده ی این میزبانی سخن سرایـی برمی آید که تو احساس می کنی تمـام هنر ، سخاوت ، زیبایی ، شور، شیرینی،عشق،یکرنگی ، سادگی و شکوه «ایرانی بودن» را جرعه جرعه می نوشی و سرشار می شوی از حس زیبای «شرقی بودن».

حالا دلت می خواهد به کانون سعدی پرور فارس و ملت سعدی دان وسعدی ساز پارسی درود بفرستی که در دامان خویش چنین گوهر تابنده ای را پرورانده و به هرانسان شیفته ی هنــــــــر و دانایی در همه جای عالم پیشکش کرده اند و خدا را شاکر باشی و قدرنعمت گزارده باشی تا چون آن گرانمایه گوهر را بر دریای هنر و ادب ایرانی مان زیادتر کناد و نیز باکمال متانت،به بهار،به ویژه اول اردیبهشت ماه جلالی اش سلام کنی و حرمت نهی.

 

بوی بهار، در لابه لای برگ ها می پیچد.
عطر سوسن، هوای صبحگاهی را مست می کند.

میخک، رز و محمدی، بوی زندگی و تازگی را میان باغچه می پراکنند.
نسیم خوش بهاری، طبیعتی تازه را نوید می دهد.

برگ ها جان می گیرند و چشم اندازی سبز، از پس پنجره های
گشوده، جلوه گری می کند.سفره های سخاوت
و یکرنگی، پهن می شوند.

بوی سبزه در فضای رنگارنگ سفره می پیچد.
عطر سیب های سرخ، جای دیگری میان این همه، باز می کند.

دل های یکرنگ و باصفا، آماده می شوند تا به ثانیه های تازه زندگی وارد شوند.
تیک تاک ساعت، فضای پرسکوت خانه را پر می کند.

چیزی به ثانیه های آغازین سال نو نمانده است.
یک سال گذشت و واپسین ثانیه، فاصله میان زمان ها را دو نیمه کرد.

«یا مقلب القلوب و الابصار.
یا مدبر اللیل و النهار.
یا محول الحول و الاحوال.
حوّل حالنا الی أحسن الحال».

چشم ها به روشنی باز می شوند و دل ها به یکدیگر
نزدیک و قلب ها آرامش دوباره می یابند

در حلول سال نو و دلگرم به آتیه های مهربانی و صفا می شود.
احساس بهار، نیلوفرانه بر اندام طبیعت می پیچد
و زمستان کوچ می کند.

 

 

انشای دانش آموزان در ادامه مطلب 

ایام شهادت دریاست . باران بندبند انگشتان درختان را می شمارد
و از سرشاخه های فروتن بیدهای مجنون فرود می آید .

روز شهادت کسی است که مادر خورشیدهای دنباله داری است
که تا هنوز تاریخ زلالی زمین را تضمین کرده اند .

ای بانوی آب و آیینه!
 گیاهان از زمین به یاد تو سبز می رویند

و شقایق ها از ازل تا ابد داغدار زخمی هستند
که دستهایی نامهربان بر شانه های فدک زدند

 هر دری را که می بینم دردی در من جوان میشود
و زخمی کبود در من جوانه میزند .

یافاطمة الزهرا اشفعی لنا فی الجنة

خجسته باد سبزترین حادثه باغ رسالت که همه گل ها
با حضور آن زیباترین نام، به احترام برمی خیزند
و صلوات می فرستند.

آغوش گرم آمنه، آسمانی ترین صلوات
را به دنیا آورده است
و گل خنده های چشمان
محمد صلی الله علیه و آله ، رودی از
شعف را در لحظه های بشر جاری کرده است

نفس هایت، معجزه مسیح است
و چشمانت، جسارت موسی.

ایوب، فصلی از صبوری تو است؛
آن هنگام که صفحات جاهلیت را ورق می زدی
و استخوان هایت را سرمای آن همه بی خبری، می سوزاند.

نوح بودی؛ وقتی که آخرین کشتی نبوت را بر اقیانوس
سخن چینی ها و بغض ها می راندی؛ بی آنکه بادهای
هرزه کینه و جهل، روح استوارت را بلرزاند.

تو آن آخرین فرستاده ای که تمام رسولان
خداوند، به ستایشت برخاسته اند.

تو آن خاتم عشقی که تا جهان باقی است،
آزادگان زمین، به پابوسی ات می شتابند.

خجسته باد میلاد زیبا مولودی که

با "اِقرَأ بِاسمِ رَبِکَِ" آغاز

وبا "اِنا اَعطَیناکَ الکُوثَر" بیمه

و با "اَلیَومَ اَکمَلتُ لَکُم دینُکُم" جاودانه شد

دانلود کلیپ میلاد رسول مهربانی مبارک

برای دانلود امتحان فارسی نوبت اول پایه هفتم،هشتم و نهم کلیک کنید

 یلدا می آید شبى که در آن انار محبت دانه مى شود و سرخى عشق و عاطفه، نثار کاسه هاى لبریز از شوق ما؛ شبى که طراوت هندوانه هاى تازه تابستان به سرماى دستان زمستان هدیه مى شود و داغى نگاه هاى زیباى بزرگ ترها در چشمان کودکان اوج مى گیرد و بالا مى رود. در ازدحام بشقاب هاى کوچک بلور، شیرینى صمیمیت ها و یکدلى ها، تقسیم مى شود و کام هاى همه را شیرین مى کند.
یلداى طولانى سال، بهترین مجال براى نیم نگاهى کوتاه به لحظه هاست؛ لحظه هایى که در سرعت عبور، خلاصه مى شوند و مى گذرند و این گذشتن، بهترین پیام براى زیبا زیستن ماست؛ زیرا شیرینى در کنار هم بودن لبخندهاى امروز، هزار بار بهتر از اشک حسرت ریختن بر مزار جدایى هاى فرداست.

یلدا بهانه اى است، بهانه اى، تا ما از فرمان کانال هاى پر پیچ و خم سیم هاى ارتباطات بگذریم و لحظه هاى قشنگ با هم بودن را به هیجان سریال هاى زندگى شیشه اى، بدل نکنیم.

یلدا، بهانه اى است تا پندها و تجربه هاى ارزشمند پدربزرگ ها و مادربزرگ هایى را که در پس وقت نداشتن ها و بى حوصلگى هاى کوچک ترها مدفون مانده اند، زنده کنیم.

یلدا، مجالى است براى تکرار هر آنچه روزگارى، سرمشق خوبى هایما%2��]�22�EF���E86 بوده اند و امروز بر روى طاقچه عادت هایمان غبار مى گیرند و فراموش مى شوند.
مجالى است براى دیدن عزیزانى که تصویر و صدایشان در پس مشغله هاى زندگى رنگ باخته اند.

مجالى است براى نشستن لبخند بر لبان کودکان، در آغوش پر مهر بزرگ ترها.

یلدا فرصتی است برای دیدارها، وقتی کشاکش روزگار تو را از دیدار آنان که به چشمان تو نیازمندند، بازمی دارد. آتش گرم و کرسی خانه مادربزرگ ما را به گرد خویش آورده و گرمایش را با ما تقسیم می کند تا در زمستان سر در راه، به یاد چون امشبی همیشه گرم گرم بمانیم، در میان تقویم ورق خورده پدر بزرگ، سیاووش را می بینیم که از آزمون آتش سربلند بیرون می آید و پدربزرگ چه باشکوه داستان او را می گوید.و چه شکوهی دارد تفالی به دیوان حافظ و خواندنی غزلی زیبا در بلندترین  شب سال...

یلدایتان رویایی،روزهایتان پر فروغ،شبهایتان ستاره باران!

 این کلیپ بمناسبت شب یلدا تقدیمتان

انشای دانش آموزان در ادامه مطلب

تمام ستاره های آسمان، به شب نشینی چشمان خورشید آمدند.
دست های وحی، بالا می رفت و دست های خورشید را بالاتر می برد.
هزاران باور، می دیدند و تبریک می گفتند.

«اشهد انک امیر المؤمنین الحق الذی نطق بولایتک
التنزیل و اخذ لک العهد علی الأمه».

غدیر فریاد می کشید و دهان های تعجب، خشک شده بود.
غدیر فریاد می کشید و صدای پای بهار، تا آسمان هفتم پیچیده بود.
غدیر فریاد می کشید و رسول،طنین صدایش را در برکه به نجوا نشانده بود.

«من کنت مولاه فهذا علی مولاه اللهم وال من والاه
و عاد من عاداه و انصر من نصره و اخذل من خذله».

 دانلود پاور پوینت و کلیپ درس اول(آفرینش همه تنبه خداوند دل است) فارسی نهم

دانلود پاور پوینت درس دوم(عجایب صنع حق تعالی)

دانلود کتاب ورق زن فارسی نهم

«أللّهُمَّ أهْلَ الکِبریآء وَالعَظَمَة وأهلَ الجُودِ وَالجَبَروتِ وَأهلَ العَفْوِ وَالرَّحْمَة...»

تقدیم به تمام عاشقانی که به شوق لبخند رضایت معشوق

یک ماه عاشقانه شکیبایی کردند

و با اختیار و اشتیاق سر تسلیم به حکم معبود خویش فرود آوردند

بهار بندگی را به باده نوشی آمده ام و به شکرانه ات جان خواهم افشاند.

ای عشق، ای بهار، ای نور، لبیک!

لبیک، ای صدای اللّه اکبر گلدسته ها!

لبیک، ای شور نهفته در قلب این همه عاشق!

لبیک ای خدای رمضان، ای خدای فطر!

رمضان آمده بود تا از عشق های جاری در کوچه پس کوچه ها بگوید

که دلتنگی یتیمان  را می شوید و غفلت روزمرگی مردمان را.

رمضان آمده بود تا میزبان را به مهمانی خدا ببرد؛

آمده بود تا جاری کند نمازمان را در کوچه های نیاز.

اینک بوی وداع می آید.

سلام مسافر، خوش آمدی!
کوله بارت را بر زمین بگذار! پر است از ستاره های اجابتی که نیمه شب ها از آسمان زلال نیایش می چیدی.صفای قدمت؛ بوی باغستان های فرادست را می دهد.
لب باز کن تا هوا را معطر کنی از شمیم میخک ها. چیزی بگو تا عشق از شمیم نفست جان بگیرد.
از راه آمده ای. یک ماه تمام، همسایه دیوار به دیوار خدا بودی.
یک ماه تمام، سر بر شانه های ملکوت، گریستی بندگی ات را. یک ماه تمام، مهمان خدا بودی و خدا میزبان تو.
وقتی به سفر می رفتی، کوچک بودی. خاکی بودی. قطره ای بودی در جست وجوی دریا؛ جاری شدی تا قطره نمانی، تا بزرگ شوی، تا آسمان باشی. یک ماه تمام تن سپردی به نور؛ به زلال جاری بخشش، به خنکای فواره های «استغفار».
یک ماه تمام، به دنبال خودت گشتی تا او را بیابی. تا لایق شوی؛ لایق تحیت خدا؛ «سَلامٌ قَوْلاّ مِنْ رَبِّ الرَّحیِمِ».
امروز، روز توست. زیر سایبان رحمت خدا بایست. خنکای مهربانی و رحمت را نفس بکش! نام تو را بر پیشانی آسمان حک کرده اند.
فرشتگان، رستگاری ات را شادباش می گویند؛ رحمت از این لبریزتر؟!
امروز عید توست و عید هم سفرانت؛ عید مسافران بهشت که از جاده رمضان، به سرمنزل «عید فطر» رسیده اند.

عیـــ ـــد سعید فطـــــ ــــر ، عیــــــــ ــد آسودگی از آتـــش غفلت

و رهـــ ـــــا شــدن از زنجیر نفس ،

بر میهمانان حضرت حــــــق مبــــــــــ ــــــارک بـــــــ ـــــاد.

پروردگا را:

چقدر دلم برای لحظه های با تو بودن تنگ شده است.

برای آن لحظه های سبزی که حضور مهربانت را در گرداگرد وجودم حس می کردم

و عطر خوبی ها و لطف بی پایانت را به درون می کشیدم

چقدر این روزها از تو دور شده ام...

من در میان این زندگی شلوغ و پرهیاهو،این شب و روزهایی که به شتاب از پی هم می آیند و می روند

میان این کاغذها و کتاب ها و نمره ها و میان این آرزوهای بزرگ وگاه دست نیافتنی گم شده ام

یادم رفته گاهی سرم را بلند کنم و خودم را از قید و بند های پوچ زمینی رها کنم

تا حضور آسمانی و سبز و لطیفت را مثل هوای اطرافم حس کنم

تا به آرامش نابی برسم که اینجا و میان این دل مشغولی ها ی

پایان ناپذیر هر روزه،هرگز پیدا نمی شود

لطیفا:

خدای من:حال که میهمان این ضیافت بزرگ الهی می شوم

دلم را از گرمی عشق و عاطفه لبریز کن،تا عطر حضورت را در خلوت تنهایی ام احساس کنم

خدایا:

 دلم برای لحظه های با تو بودن تنگ شده است

دستم را بگیر که جز تو کسی  نمی تواند مرا پیدا کند...

این کلیپ زیبا تقدیم به همه ی دوستان و همکارانم 

از بلندترین قلّه ­های شعبان می ­وزی و در دشت محرم، به خیمه ی لحظه هایمان وارد می شوی تا دانه دانه با اشک شوق، در جهانی به وسعت کربلا، شقایق سرخ تو را برویانیم.

ای هوای عشق ، ای حسین!
هزار بوسه باد بر قنداقه ­ای که حنجره­ ات را پروراند تا هنگام پرواز،زیباترین غزل را بسرایی.
میلاد تو، آغاز پرنده شدن دل­های هوایی ماست در آسمان تو، یا حسین...

یا اباالفضل العباس!آبها کوزه به کوزه در انتظارت بودند ،چشمه ها چشم انتظارآمدنت...رودخانه ها در جستجوی دستانت و تشنگی مشک در مشک تو را می خواند

تو آمدی و چشم باز نکرده ،دنیا حیران مردانگی ات شد،علی(ع)اشک ریزان بوسه بر سخاوت دستانت زد و ام البنین تمام عشق را پیشکش حسین فاطمه کرد

علمدار حسین!خجسته باد آمدنت که علم عاشورا جز بر شانه های ستبر تو نمی توانست آرام بگیرد

می آیی از آبی ترین کرانه های نور تا سخاوت دریایی تو عرصه ای باشد برای طلوع نگاهت در تیرگی زمین!

یا سید الساجدین!ای باغبان نور!با خنده های غنچه به میهمانی آمدی تا زمین از نفس گرمت،از عبادت های زیبایت در دل شب ،از عطر سجاده ات به خود ببالد ،میلادت خجسته باد

میلاد با سعادت سلطان عشق حضرت سید الشهدا (ع)،

امیر عشق حضرت عباس بن علی(ع)

و پور عشق حضرت سیدالساجدین

بر تمام محبان اهل بیت مبارکباد...